[ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] 62 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO flankon. Kaj ankaû la murdistoj postsaltis, sed ne bone prenis la mezuron, pum! & ili falis en la mezon de la fosaîo. Pinokjo, kiu aûdis la falbruon kaj la akvoÿpru- cojn, ekkriis ridante kaj plukurante:  Bonan bani¸on, sinjoroj murdistoj! Kaj li jam imagis, ke ili estas bele dronintaj, kiam li returnis sin por rigardi, kaj rimarkis, ke anstataû tio ili ambaû kuras post li, envolvitaj en siaj sakoj kaj gutegan- taj kiel du senfundaj korboj. 63 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO 15 La banditoj persekutas Pinokjon kaj atinginte, pendigas lin sur brançon de la Granda Kverko a marioneto, tute sen espero, jam pretis îeti sin sur Lla teron por transdoni sin al siaj persekutantoj, kiam tra la arbara verdo, en la foro li ekvidis blanki dometon, ne¸e brilan.  Se mi havus sufiçan spiron por atingi tiun domon, eble mi estus savita,  li diris al si. Kaj sen heziti pli, li rekomencis kuri tra la arbaro kun gamboj lar¸e etenditaj. Kaj la banditoj daûre post li. Kaj post preskaû duhora, senespera kurado, finfine li alvenis spirmanke al la pordo de la dometo, kaj frapis. Neniu respondo. Li ree frapis, pli forte, çar li aûdis proksimi¸i paÿo- bruojn kaj la penan spiregon de siaj persekutantoj. Denove silento. Vidante, ke la frapado neniel utilas, en sia senesperi- ¸o li komencis piedbatadi, puÿadi la pordon. Tiam aperis en la fenestro bela knabino kun blua hararo kaj viza¸o blanka kiel eburo, fermitaj okuloj kaj manoj krucigitaj 64 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO sur la brusto, kaj apenaû movante la lipojn ÿi diris per voçeto, kiu ÿajne venis el trans la mondo:  En çi tiu domo neniu lo¸as. Çiuj mortis.  Malfermu al mi almenaû vi!  kriis Pinokjo ploran- te kaj petante.  Ankaû mi mortis.  Mortis? Do kion vi faras tie en la fenestro?  Mi atendas la çerkon, en kiu oni min forportos. Apenaû ÿi diris tion, la knabino malaperis, kaj la fene- stro senbrue fermi¸is.  Ho, bela Knabino Bluhara,  kriis Pinokjo,  mal- fermu al mi, mi petegas vin! Kompatu malfeliçan kna- bon, kiun persekutas bandi & Li ne povis fini la vorton, li jam sentis sin kaptita çe la kolo, kaj aûdis la konatajn voçaçojn, murmurantajn minace:  Nun vi ne forkuros de ni! La marioneton, kiu vidis ekfulmi la morton antaû siaj okuloj, kaptis tiel fortaj tremoj, ke pro la tremado aû- di¸is la kunigiloj de liaj lignogamboj kaj la kvar zekinoj, kiujn li tenis sub la lango.  Do?  demandis lin la murdistoj,  çu vi bonvolas malfermi la buÿon aû ne? Ha, vi ne respondas? & Ne zorgu: çi-foje malfermos ¸in ni anstataû vi! Kaj ili eltiris longajn, longegajn trançilojn, akrajn kiel razilo, kaj pum & puÿis ilin en la mezon de lia ventro. Sed feliçe, la marioneto estis farita el plej malmola lig- no, pro kio la klingoj dissaltis en mil pecojn, kaj la mur- 65 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO distoj restis tie kun nuraj teniloj en la manoj. Ili mire gapis unu al la alia.  Mi komprenas,  diris tiam unu,  ni devas lin pendigi! Ni lin pendigu!  Ni lin pendigu!  ripetis la alia. Dirite, farite: ili kunligis liajn manojn sur la dorso, kaj ÿovinte ÿnurmaÿon çirkaû lian kolon, pendigis lin sur brançon de dika kverko, nomata la Granda Kverko. 66 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO Post tio ili sidi¸is sur la herbo, kaj atendis, ke la ma- rioneto faru la lastan piedfrapon; sed post tri horoj la marioneto ankoraû tenis la okulojn malfermitaj, la bu- ÿon fermita, kaj piedbaraktis pli ol iam. Fine ili tedi¸is de tioma atendado, kaj turni¸inte al Pinokjo diris rikane:  Adiaû ¸is morgaû. Kiam matene ni reiros, espereble vi faros al ni la komplezon morti bele kaj malfermegi vian buÿon. Kaj ili malaperis. Dume levi¸is impeta vento el trans la montoj, kiu fu- rioze blovis kaj mu¸is, frapegis la malfeliçan pendigiton jen de unu, jen de la alia flanko, kaj pendoligis lin tiel freneze, kvazaû sonorilon svingatan por festa okazo. Tiu balanci¸o kaûzis al li akutajn dolorojn, kaj la maÿo, kiu çiam pli stre¸i¸is çirkaû lia kolo, prenis de li la spiron. Iom post iom liaj okuloj nebuli¸is; kaj kvankam li sen- tis proksimi¸i la morton, li tamen esperis, ke hazarde preterpasos kompatemulo, kaj donos al li helpon. Sed post kiam li atendis, atendadis longe kaj vidis, ke neniu preterpasas, neniu viva, li ekmeroris sian kompatindan patron & kaj balbutis kiel mortanto:  Ho, paçjo mia! se vi estus çi tie! Kaj li malhavis spiron por diri alion. Li fermis la oku- lojn, malfermis la buÿon, etendis la gambojn, kaj post skui¸o li restis rigide senmova. 67 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO 16 La bela Bluhara Knabino ordonas depreni la marioneton, metas lin en liton, kaj vokas tri kuracistojn por ekscii, çu li vivas aû mortis um la kompatinda Pinokjo, kiun la banditoj pen- Ddigis sur brançon de la Granda Kverko, jam ÿajnis pli morta ol viva, la bela Bluhara Knabino denove ape- ris en la fenestro, kaj tuÿite de la vidaîo de tiu malfeliçu- lo, kiu pendigita çe la kolo balanci¸is laû la kapricoj de 68 LA AVENTUROJ DE PINOKJO eLIBRO la nordaj ventoj, klakigis trifoje per la manoj kaj frape- tis trifoje. Je tiu signalo aûdi¸is laûta susuro de flugiloj impete proksimi¸antaj, kaj granda falko malsupreni¸is sur la fenestrobreton.  Kion vi ordonas, mia çarma Feino?  demandis la Falko, kaj mallevis la bekon por honorsaluti ÿin (çar ne- cesas scii, ke la Bluhara Knabino estis propradire neniu alia ol tre bona feino, kiu lo¸is ekde mil jaroj apud tiu arbaro).  Çu vi vidas tiun marioneton, kiu pende balanci¸as sur branço de la Granda Kverko?  Jes, mi vidas.  Alflugu do rapide, per via fortika beko ÿiru la pen- digan nodon, kaj delikate kuÿigu lin sur la herbon çe la Kverko. La Falko forflugis, kaj post du minutoj revenis anon- cante:  Mi faris çion laû via ordono.  Kaj kia vi trovis lin, çu viva aû morta?  Çe la unua alrigardo li ÿajnis morta, sed li ne mor- tis komplete, çar apenaû mi malligis la nodon, kiu çir- kaûpremis lian gor¸on, li ellasis suspiron kaj balbutis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl blacksoulman.xlx.pl