[ Pobierz całość w formacie PDF ] że wczoraj wyszliście tak wcześnie. Z Meridy można się było dostać na Cozumel samolotem. Krótki lot nie zrobił większego wrażenia na reszcie towarzystwa, dla Marii jednak było to nowe, nieza- pomniane przeżycie. Zobaczyła z zupełnie innej perspektywy wybrzeże, na którym się wychowała, a barwna przejrzystość morza wyglądała z góry jeszcze piękniej. Nie była wcale zaskoczona, że Carolina zdecydowała się jechać z nimi na Cozumel. Podejrzewała nawet, że prawdziwym celem tej wyprawy była możliwość dłuższego przebywania z Raulem i że to Carolina, a nie jej matka wymyśliła cały plan. To podejrzenie potwierdziła usłyszana pierwszego wieczoru rozmowa. - Jeśli Maria tęskni do domu i chce wrócić do ojca, to z największą przyjemnością zostanę pani tłumaczką - powiedziała Carolina do panny Dysart. - Dziękuję, Carolino, ale chciałabym zatrzymać Marię do czasu mojego wyjazdu z Meksyku - odpowiedziała starsza pani ku wielkiej uldze Marii. Dom zbudowano na skalnym cyplu. W nocy morze poniżej tarasu, na którym jadali obiady, oświetlano potężnymi lampami. Widzieli wtedy stada ryb, uganiających się za chlebem, rzucanym przez Caroline. Gdyby nie jej obecność, Maria miałaby Raula wyłącznie dla siebie, stawało się bowiem coraz bardziej jasne, że starsi państwo wolą przebywać tylko w swoim towarzystwie. Pewnego ranka panna Dysart oświadczyła przy śniadaniu, że zamierza przedłużyć swój pobyt w Meksyku i zaproponowała, żeby Maria napisała do ojca z prośbą o zgodę na przedłużenie jej nieobecności w domu. Dziewczyna czuła jednak, że powinna poprosić go osobiście, a Raul przyznał jej rację. - Moglibyśmy wziąć łódz i popłynąć tam - podpowiedziała Carolina. - Jest silna bryza, idealna pogoda na żeglowanie. - Ale w czasie rejsu tam i z powrotem może się zerwać gwałtowniejszy wiatr. Ty jesteś dobrym żeglarzem, ale Maria pewnie nie. A łódz jest zbyt duża, bym mógł ją prowadzić sam podczas szkwału. Pojedziemy promem - zdecydował Raul. - W czasie gdy Maria odwiedzi ojca, będę mógł skontrolować postępy na budowie nowego ośrodka. - No to ja zostaję, promy są beznadziejne, czuć je ropą - Carolina zmarszczyła nos. - Niektórzy ludzie na promie też nieładnie pachną. - Na szczęście Maria nie jest tak wybredna jak ty- odparł Raul. - Prom będzie się jej podobał. Oczy Caroliny zabłysły. W spojrzeniach, jakie wymienili, Maria dostrzegła sygnały, których nie umiała sobie wytłumaczyć. Czyżby oczy Caroliny mówiły:  Oczywiście, ona wychowała się wśród nędzarzy i to jest jej środowisko, ale nie moje"? A czy spojrzenie Raula potwierdzało tę opinię, czy też ostrzegało przed jej wyraz nym ujawnieniem? Prom istotnie podobał się Marii. Pasażerowie stanowili mieszaninę turystów i wyspiarzy, a silny zapach paliwa przenikał do sali, zastawionej rzędami foteli. W te- lewizji pokazywano amerykański film z hiszpańskimi napisami. Oglądała go z zainteresowaniem, zafascynowana nowością, jaką była dla niej telewizja, choć w pewnej chwili zraziła ją realistyczna brutalność walki między dwoma bohaterami. Wzdrygając się, odwróciła wzrok i ze zmieszaniem spostrzegła, że Raul nie czyta gazety, jak sądziła, lecz obserwuje ją. - Nie przypuszczam, byś uznała telewizję za interesującą, gdybyś oglądała ją regularnie - zauważył. - %7łycie jest za krótkie, by spędzić je głupio, gnijąc przed telewizorem. - Czy nigdy nie oglądasz telewizji? - Rzadko. Lepiej odpoczywam przy lekturze i muzyce. Już prawie dobijamy. Będę zajęty tutaj przez godzinę, a potem zajrzę na plażę i przywitam się z twoim ojcem, dobrze? Powrót sprawił jej pewną przyjemność - zwłaszcza wędrówka po mokrym, nadbrzeżnym piasku, omywanym od czasu do czasu przez fale. Kiedy jednak do- strzegła znajomą strzechę chaty, jakaś dziwna obawa przyćmiła ochotę na spotkanie z ojcem i opowiedzenie mu o swych wrażeniach z podróży. Czy będzie rad, że się dobrze bawiła? A może okaże niezadowolenie albo gniew? W czasie spędzonym poza domem zdała sobie sprawę, jak nonsensowne było ich wspólne życie i jak zdziwaczał jej ojciec w porównaniu na przykład z takim panem Huntingdonem, który odnosił się do ludzi z pełną humoru tolerancją. Gdy podeszła bliżej, zobaczyła, że ojciec leży w hamaku, ale zdawał się nie dostrzegać jej obecności. Pomyślała, że śpi, choć to nie była godzina jego drzemki. Zaskoczył ją widok szklanki i butelki z tequila - nigdy przecież nie pił o tej porze. Czyżby wczoraj wieczorem wypił za dużo i dlatego śpi jeszcze o jedenastej rano? [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl blacksoulman.xlx.pl