[ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] çirkaûmeblitajn de vitropordaj ÿrankoj, kaj ÿi eniris en tre bele meblitan sinjorinan çambron, en kiu post kelke da se- kundoj eksonis susurado de silka vesto rapide ÿovi¸anta sur la pargeto.  Ha! c est vous Marie!  ekkriis virina voço bonsona, ka- resa, tre agrable tuÿanta la orelon, kaj du blankaj elegantaj manoj çirkaûpremis la ambaû manojn de Mario.  Sidi¸u do, mia kara, sidi¸u, mi petas! vi faris al mi efektivan surprizon! Mi çiam estas tiel feliça, kiam mi vin vidas! Kiel bonege vi aspektas! Kaj via estimata edzo, çu li estas sana kaj çu li çiam tiel multe laboras? Mi legis lian lastan artikolon pri & pri & mi ne memoras jam pri kio & sed belega artikolo! Kaj la çar- ma Jadvinjo, çu ÿi bone lernas? Mia Dio! kien foriris tiu tem- po, kiam ni kune kun vi, Marinjo, ankaû lernis çe sinjorino Devrient! Vi ne povas imagi al vi, kiel kara estas por mi la rememoro pri tiu tempo, kiun mi pasigis kun vi en la edukejo! La gracia, bele vestita, tridekkelk-jara virino kun majstre- ca hartubero malantaû la kapo, kun tre regulaj, kvankam jam iom velkaj trajtoj de viza¸o kaj kun movi¸emaj nigraj okuloj, ombritaj de nigraj kaj lar¸aj brovoj, eldiris tiun torenton da vortoj rapide, preskaû sen spirhalto, ne ellasante el siaj manoj 107 MARTA eLIBRO la manojn de Mario, kiu sidi¸is apud ÿi sur palisandra kana- peto, tegita per multekosta damasko. x i certe parolus ankoraû pli longe, sed Mario interrompis ÿian parolon.  Kara Evelino!  ÿi diris,  pardonu, ke çi tiun fojon mi mallongigos mian intersaluti¸on kun vi kaj, sen iaj antaûpa- roloj, komencos paroli pri afero, kiu tre okupas mian koron!  Vi, Marinjo, ion bezonas de mi? Mia Dio! kiel feliça mi estas! diru, diru kiel eble plej rapide, per kio mi povas esti utila al vi! Mi estas preta iri por vi piede al la fino de la mon- do &  Ho, ne tiel grandan oferon mi postulos de vi, kara Eve- lino!  diris ridante Mario, poste ÿi daûrigis serioze:  mi ek- konis antaû nelonge iun malriçan virinon, kiu min tre intere- sas.  Malriçan virinon!  vivece interrompis la mastrino de la riça magazeno,  sekve vi certe deziras, ke mi per io ÿin hel- pu? Ho, vi ne trompi¸is pri mi, Marinjo! mia mano estas çiam malfermita por tiuj, kiuj suferas! Dirante la lastajn vortojn, ÿi ÿovis la manon en la poÿon kaj, elpreninte el ¸i sufiçe grandan eburan monujon, volis jam malfermi ¸in, sed Mario retenis ÿian manon.  Ne pri almozo nun estas la afero,  ÿi diris;  la perso- no, pri kiu mi volas paroli al vi, ne deziras kaj eble ne akcep- tus almozon & ÿi deziras kaj serças laboron &  Laboron!  ripetis la bela sinjorino Evelino, iom levan- te la nigrajn brovojn,  kio do malhelpas ÿin labori?  Multe da aferoj, pri kiuj mi devus tro longe paroli,  se- rioze respondis Mario, kaj, prenante la manon de la estinta kunlernantino, ÿi diris plue kun peto kaj sentemeco en la vo- 108 MARTA eLIBRO ço:  al vi, Evelino, mi venis kun la peto, ke vi donu al ÿi la eblon labori.  Mi & al ÿi & la eblon labori? sed kiamaniere, mia kara?  Ke vi akceptu ÿin kiel komizinon. La brovoj de la mastrino de la magazeno levi¸is ankoraû pli alte. Sur ÿia viza¸o aperis miro kaj embaraso.  Mia kara Mario, ÿi komencis post momento, balbutan- te kaj videble konfuzite,  tio apartenas ne al mi & ¸enera- le pri la aferoj, kiuj koncernas la magazenon, okupas sin mia edzo &  Evelino!  ekkriis Mario,  kial vi diras al mi malveron? Via edzo estas posedanto de la magazeno en rilato jura, sed vi administras la aferojn kune kun li, eç pli ol li, kaj çiuj sci- as bone, des pli mi ¸in scias, ke vi komprenas la negocojn bo- nege kaj vi havas multe da energio en la efektivigado de viaj planoj & kial do & Evelino ne lasis ÿin fini.  Nu, jes, jes,  ÿi diris vivece,  estis al mi malagrable rifuzi vian peton, Marinjo, kaj mi volis elturni min per rapi- dece trovita preteksto, îeti çion sur mian edzon & mi agis malbone, mi ne estis tuj sincera, mi konfesas; sed vere, mia kara Mario, via deziro estas absolu te neplenumebla, absolute & absolute.  Kial? kial?  demandis Mario kun tia sama viveco, kun kia parolis al ÿi Evelino. La ambaû virinoj videble posedis karakterojn vivajn kaj eksciti¸emajn.  Nu, tial,  ekkriis Evelino,  ke en nia magazeno viri- 109 MARTA eLIBRO noj neniam okupi¸as per vendado de komercaîoj, tion faras nur viroj.  Sed kial do, kial virinoj per tio ne okupi¸as, sed nur vi- roj? Çu estas necese scii la grekan lingvon, aû povi fleksi per la fingroj ferajn bastonojn, por &  Nu, ne, ne!  interrompis la mastrino,  vi metas min, kara Mario, en efektivan embarason! Kiel do mi respondus al vi pri via  kial ?  Çu vi apartenas al la personoj, kiuj ne penas konscii siajn proprajn agojn?  Nu, kompreneble, mi ne apartenas al tiaj personoj & se mi apartenus al ili, mi ne povus esti tio, kio mi estas, aktiva kompanianino de mia edzo en industria entrepreno & nu, vidu, tial, ke & estas tia kutimo.  Denove vi volas liberi¸i de mi per nenio, Evelino, sed vi ne sukcesos en tio. Estinta kolegeco donas al mi la rajton eç por kelka nediskreteco rilate vin. Vi diras, ke tia estas la ku- timo & sed çiu kutimo devas havi siajn kaûzojn, bazitajn sur la interesoj aû çirkonstancoj de la personoj, kiuj ¸in obser- vas. La mastrino rapide levi¸is de la sofo kaj kelke da fojoj rapi- [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl blacksoulman.xlx.pl