[ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] ³niaæ nas bêdzie przyjemne kwea i bêdziemy zadowoleni z ¿ycia. Fava popatrzy³a na niego. Wszystko, co mówi³, by³o oczywiste. Któ¿ móg³by chcieæ czegoS wiêcej? Ka¿demu powinno to wystar- czyæ.  Nie myS limy w taki sposób jak ludzie  mówi³ Tull.  Nie siê- gamy po szczêS cie do tego samego x ród³a co oni. Ludzie z rzadka s¹ S wiadomi kwea, ¿yj¹ tylko przysz³oS ci¹. Patrz¹ przed siebie i planu- 67 j¹, ¿e kiedyS , w przysz³oS ci, bêd¹ szczêS liwi, a stanie siê to wtedy, gdy zgromadz¹ wystarczaj¹c¹ iloS æ dóbr i w³adzy. Rodzina, chata, dobre jedzenie na stole nie zawsze im wystarczaj¹. US cisn¹³ d³oñ Favy. Dziewczyna spojrza³a w dó³. Tull mia³ wiel- kie rêce, ³apska jak Pwi z grubymi paluchami i kciukiem inaczej na- chylonym ni¿ u ludzi.  JeS li nie mog¹ byæ szczêS liwi, to powinniS my ich ¿a³owaæ  powiedzia³a Fava. Potem spojrza³a na mê¿a i uS wiadomi³a sobie sens jego s³Ã³w.  Chcesz powiedzieæ, ¿e jesteS Pwi, ale masz serce cz³o- wieka? Ciê¿ko ci jest byæ szczêS liwym dzisiaj, bo ¿yjesz dniem ju- trzejszym? Pojê³a, ¿e tak to wygl¹da. Tull, podobnie jak jej ojciec, wêdro- wiec ducha, zawsze czyni jakieS plany, ci¹gle myS li o jutrze. Nie dostrzega³a do tej pory tego podobieñstwa. PoS lubi³a kogoS takiego jak jej ojciec.  Nie jestem ani cz³owiekiem, ani Pwi  powiedzia³ Tull.  Je- stem Tcho-Pwi, nie cz³owiek, ten, który nie ma rodziny. Mogê nosiæ wasz¹ odzie¿, nawet wygl¹daæ jak Pwi, ale w sercu nie bêdê Pwi. Tak samo nigdy nie stanê siê ca³kowicie cz³owiekiem. Nie odczu- wam kwea równie mocno jak wy. Nie czujê wrogoS ci p³yn¹cej z tego no¿a tak, jak ty czujesz. Dla mnie to jest po prostu kawa³ek drewna i metalu. Ale w niektórych sprawach odczuwam kwea. Czujê mi³oS æ, która wyp³ywa z ciebie i chocia¿ ciê kocham, bojê siê, ¿e ta ludzka czêS æ mojej istoty nie pozwoli po¿¹daæ ciê tak, jak ty po¿¹dasz mnie. Nie jestem Pwi. A nawet gdybym by³, to pamiêtam, jak ¿y³em. Wiesz o tym, ¿e mój ojciec bi³ mnie i trzyma³ przykutego do S ciany, jak jednego ze swoich psów. Moja przesz³oS æ jest taka mroczna, nie znaj- dujê w niej wielu przyjemnych rzeczy. A kiedy patrzê w przysz³oS æ  nie widzê wielu powodów, by czuæ siê szczêS liwy. To mo¿e dlatego, gdy jestem z tob¹, chcia³bym, ¿eby czas siê zatrzyma³, ¿eby ka¿da chwila ci¹gnê³a siê bez koñca. MyS lê, ¿e najbardziej pragnê, by na parê dni zapomnieæ o S wiecie, o przesz³oS ci i przysz³oS ci, i móc cie- szyæ siê tob¹. Fava jakiS czas sta³a w milczeniu.  Rozumiem... tak mi siê wydaje. Gdybym mog³a daæ ci takie dni, zrobi³abym to bez wahania. Ale nie wiem, jak to zrobiæ.  Favo  powiedzia³ Tull  twój ojciec zaproponowa³ mi, ¿e- bym zosta³ jego uczniem, ¿ebym nauczy³ siê wêdrówek ducha. Dotkn¹³ jej ramienia. Przez chwilê Fava mia³a przeczucie cze- goS z³ego. Chaa zabierze jej Tulla, jak handlarz niewolników wlok¹- 68 cy swój towar do odleg³ych krain. S¹dz¹c z tonu, jakim Tull oznaj- mi³ jej nowinê, by³a to proS ba o pozwolenie. W zamyS leniu skinê³a g³ow¹. Zastanawia³a siê, czy wyraziæ zgodê.  Powiedzia³ ci o tym dwie noce temu, kiedy nad jeziorem wzi¹³ ciê na bok, prawda?  Tak  odpar³ cicho Tull. Fava patrzy³a na niego. Wed³ug obyczajów przyjêtych przez Pwi sta³ nieco za daleko od niej, twarz mia³ nieprzeniknion¹, tajemnicz¹. Tull ci¹gle coS przed ni¹ ukrywa³. Czasem, przez krótkie chwile, potrafi³a odszyfrowaæ go tak ³atwo, jakby by³ Pwi. Bardzo chcia- ³a, ¿eby tak by³o zawsze. £aknê³a tego, by dla niej by³ jak otwarta ksiêga.  Ukrywasz coS przede mn¹  powiedzia³a.  Ci¹gle to robisz. Masz tajemnice, które nas rozdzielaj¹.  Nie czekam na twoje przyzwolenie  westchn¹³ Tull.  Nie proszê ciê o radê. Ostatniej nocy wykrad³em siê z domu, ¿eby spo- tkaæ siê z twoim ojcem. Da³ mi naparu jasnowidzenia, ¿eby otwo- rzyæ oczy mego ducha. Fava rozdê³a nozdrza. Krew ¿ywiej pop³ynê³a w jej ¿y³ach. By³a z³a. Stara³a siê powS ci¹gaæ, ale s³owa zdawa³y siê ulatywaæ z ust mimo woli.  Czy ty widzisz we mnie ¿onê? Czy tylko udawa³eS , ¿e mi siê oddajesz w weselnym krêgu, a potem zacz¹³eS ukradkiem wype³zaæ z naszego ³Ã³¿ka? Tull odsun¹³ siê o krok. Na twarzy malowa³ mu siê wyraz zasko- czenia, jakby nie by³ w stanie wyobraziæ sobie, ¿e Fava mo¿e siê rozz³oS ciæ.  Przepraszam  powiedzia³.  Chcia³em tylko ciê chroniæ! Podszed³ bli¿ej, jakby chcia³ j¹ uS ciskaæ. Z gard³a Favy wydo- by³ siê zduszony krzyk:  Nie musisz mnie chroniæ!  Uderzy³a go mocno w klatkê pier- siow¹. Zna³a swoj¹ si³ê. Gdyby Tull by³ cz³owiekiem pe³nej krwi, cios móg³by z³amaæ mu kilka ¿eber. Odskoczy³ jak uk¹szony.  Nie widzisz, co robisz?!  zapyta³a. Sta³a dysz¹c, szuka³a odpowiednich s³Ã³w. Gdyby Tull by³ Pwi, widzia³by ból i rezygnacjê w jej oczach, gdy dowiedzia³a siê, ¿e zatai³ przed ni¹ sprawê takiej wagi. Gdyby by³ Pwi, nigdy nie wzi¹³by nieprzyjaznego no¿a i nie pokazywa³by jej tego. Gdyby by³ Pwi, czu³by kwea jej mi³oS ci pro- mieniuj¹c¹ do niego na odleg³oS æ i nigdy nie oS mieli³by siê nadu¿yæ jej zaufania. 69 Ale on nie by³ Pwi, tylko uczuciowym kalek¹, S lepym na kwea. Gdyby by³ beznogim kalek¹ ¿ebrz¹cym przed karczm¹, jego upoS le- dzenie by³oby mniejsze w oczach Favy. Odwróci³a siê, wybieg³a za drzwi i sta³a, zastanawiaj¹c siê, co dalej robiæ. Nieomal d³awi³a siê nieszczêS ciem. Powietrze by³o ch³od- [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl blacksoulman.xlx.pl