[ Pobierz całość w formacie PDF ] sytuację, którą znałaś dotąd tylko ze snu? W tym jest coś tak okropnego, \ e masz ochotę uciec! - Tak - ruda przyświadczyła uszczęśliwiona. - Wskoczył więc do niej do środka, ale potem przyszedł jej mą\ i Ksawery zamknął go w cię\ kiej dębowej szafie. Ten mą\ jest tam do tej pory, zamieniony w kościotrupa. A Ksawery zabrał tę kobietę ze sobą w dalekie strony, tak jak ja zabiorę ciebie. - Jesteś mój Ksawery - szepnęła ruda Jaromilowi wdzięcznie do ucha i zaczęła odmieniać to imię, zmieniając je na Ksawerka, Ksawika, Ksawka i nazywała go tymi wszystkimi słówkami i długo, długo całowała. 3 Spośród wielu wizyt Jaromila w suterenie dziewczyny pragniemy ; odnotować tę, podczas której ruda miała sukienkę z naszytymi z przodu od kołnierzyka do samego dołu du\ ymi guzikami. Jaromil zaczął je o rozpinać, a dziewczyna roześmiała się, poniewa\ guziki słu\ yły tylko jako ozdoba. - Poczekaj, sama się rozbiorę powiedziała i uniosła rękę, by złapać z tyłu na szyi koniec zamka błyskawicznego. Jaromil czuł się w przykry sposób przyłapany na swej niezręczności i teraz, gdy zrozumiał w końcu zasadę zapinania, chciał prędko naprawić niepowodzenie. Nie, nie, sama się rozbiorę, zostaw mnie! cofała się przed nim i śmiała się. Nie mógł dłu\ ej nalegać, poniewa\ nie chciał stać się śmiesznym; zarazem jednak stanowczo nie zgadzał się na to, \ e dziewczyna chce rozbierać się sama. W jego wyobra\ eniach miłosne rozbieranie ró\ niło się od rozbierania codziennego właśnie tym, \ e kobietę rozbiera kochanek. To nie doświadczenia wytworzyły w nim taki pogląd, ale literatura . i jej sugestywne zdania: umiał rozbierać kobietę; albo: rozpinał jej wprawnym ruchem bluzkę. Nie potrafił sobie wyobrazić miłości fizycznej bez uwertury chaotycznego i po\ ądliwego rozpinania guzików, ściąga nia zamka, zdzierania sweterków. - Nie jesteś przecie\ u lekarza, \ ebyś się rozbierała sama - protes tował. Dziewczyna ju\ wyśliznęła się z sukienki i była w samej bieliz nie. - U lekarza? Dlaczego? Tak, wygląda to jak u lekarza. No, tak - zaśmiała się dziewczyna - rzeczywiście, jak u lekarza. Zdjęła stanik i stanęła przed Jaromilem nadstawiając mu swe małe piersi. - Kłuje mnie, panie doktorze, tutaj koło serca. Strona 82 Kundera Milan - śycie jest gdzieindziej Jaromil patrzył na nią nie rozumiejąc, a ona powiedziała usprawiedliwiająco: - Przepraszam pana, przywykł pan z pewnością badać pacjentów na le\ ąco. - I poło\ yła się na tapczanie, mówiąc: - Proszę spojrzeć, co tam u mnie z tym sercem. Jaromilowi nie pozostało nic innego, ni\ przyjąć warunki gry: pochylił się nad klatką piersiową dziewczyny i przyło\ ył ucho do jej serca; dotykał mał\ owiną miękkiej poduszeczki piersi i słyszał z głębi regularne stukanie. Pomyślał sobie, \ e mo\ e właśnie w ten sposób naprawdę dotyka piersi rudej lekarz, gdy bada ją za zamkniętymi i tajemniczymi drzwiami gabinetu. Podniósł głowę, spojrzał na nagą dziewczynę i przeszyło go uczucie palącego bólu, widział ją bowiem taką, jaką ją widzi obcy mę\ czyzna - lekarz. Szybko poło\ ył obie swe ręce dziewczynie na piersiach (poło\ ył je tam jako Jaromil, nie jako lekarz), aby przerwać męczącą grę. Ale\ , panie doktorze, co pan robi! Tego panu przecie\ robić nie wolno! To nie jest badanie lekarskie! - broniła się ruda, a Jaromila ogarnęła złość; widział twarz swej dziewczyny, jak wygląda w chwili, gdy ją dotykają obce ręce; widział, jak zalotnie protestuje, i miał ochotę ją uderzyć; uświadomił sobie jednak w tym momencie, \ e jest podniecony, tote\ zdarł z dziewczyny majteczki i złączył się z nią. Podniecenie było tak ogromne, \ e zazdrosna złość Jaromila szybko się w nim rozpuszczała, zwłaszcza, gdy słyszał jęki dziewczyny (tę wspaniałą cześć) i słowa, które miały ju\ na zawsze nale\ eć do ich intymnych chwil: - Ksawku, Ksawiku, Ksawerku! Potem le\ ał spokojnie obok niej, całował ją czule po ramieniu i było mu dobrze. Jednak\ e ten dureń nie mógł zadowolić się piękną chwilą; piękna chwila miała dla niego znaczenie tylko wtedy, jeśli była posłanką pięknej wieczności; piękna chwila, która wypadłaby z poplamionej wieczności, była dla niego jedynie kłamstwem. Chciał się więc upewnić, \ e ich wieczność jest nie splamiona, i zapytał, błagalnie raczej ni\ napastliwie: - Ale powiedz mi, \ e to był tylko głupi \ art z tym badaniem lekarskim. - No pewnie - powiedziała dziewczyna; có\ miała odpowiedzieć na tak głupie pytanie? Jednak\ e to jej no pewnie Jaromila nie zadowoliło; ciągnął: Nie zniósłbym tego, \ eby dotknęły cię jakieś inne ręce prócz moich. Nie zniósłbym tego i głaskał dziewczynę po jej ubo\ uchnych piersiach, jakby w jej nietykalności było zaklęte całe jego szczęście. Dziewczyna (całkiem niewinnie) się roześmiała: - Ale co robić, kiedy jestem chora? Jaromil wiedział, \ e trudno jest uniknąć jakiegokolwiek badania lekarskiego i \ e jego stanowisko jest nie do obrony; równie dobrze wiedział jednak, \ e jeśli piersi dziewczyny dotkną inne ręce, cały jego świat ulegnie zniszczeniu. Dlatego powtarzał: - Ale ja bym tego nie zniósł, rozumiesz, ja bym tego nie zniósł. - Więc co mam zrobić, jeśli zachoruję? Powiedział cicho i z wyrzutem: Mo\ esz przecie\ sobie znalez ć lekarkę. - Czy\ ja mogę sobie kogoś wybierać? Przecie\ wiesz jak to jest. - Zaczęła teraz mówić z nieukrywanym rozgoryczeniem. - Wszyscy jesteśmy przydzieleni do jakiegoś lekarza! Czy\ byś nie wiedział, czym jest socjalistyczna słu\ ba zdrowia? Nie masz \ adnego wyboru i musisz słuchać! Wez choćby te badania ginekologiczne... Jaromilowi zamarło serce, ale spytał jakby nigdy nic: - Czy\ byś miała jakieś kłopoty? - Ale\ nie, to profilaktyka. Ze względu na raka. Jest takie zarządzenie. - Milcz, nie chcę tego słuchać rzekł Jaromil i poło\ ył jej rękę na ustach; poło\ ył ją tam tak gwałtownie, \ e zląkł się niemal tego dotyku, bowiem ruda mogła uwa\ ać to za uderzenie i rozgniewać się; ale [ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl blacksoulman.xlx.pl