Brenden Laila Hannah 07 Odwaga

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

po drugiej stronie doliny.
- Owszem, ale nie ma tu wieczornego słońca jak u was. Gdy tylko kończy się lato, szybko
zapada zmrok.
- Może i tak, ale w porannym słońcu wszystko lepiej rośnie. Macie piękne pole i łąki.
- Tak, tak, nie możemy narzekać. A wasza ziemia jest mniej urodzajna?
- U nas nawet trawa nie rośnie najlepiej. Co roku z wielkim trudem udaje się przygotować
dość paszy na zimę. Ingebj�rg pokręciła głową zrezygnowana. - Ale ciekawa jestem, jak nazwiecie
dzieci?
�shild powiedziała, jakie imiona wybrali, a potem zaczęła tłumaczyć, jak bardzo maleństwa
różnią się od siebie.
Chłopczyk śpi spokojnie, podczas gdy dziewczynka więcej płacze i częściej chce jeść. Knut
jednak wcale się tym nie przejmuje i dalej śpi albo je.
Ingebj�rg chciała się jeszcze dowiedzieć, jak się sprawiła akuszerka. �shild nie mogła się
jej nachwalić. Anne znała się na swoim fachu, była miła, a surowa tylko tyle, ile trzeba. Kobiety
gwarzyły o tym i o owym, aż wreszcie Ingebj�rg wspomniała o lawinie.
- To straszne - powiedziała Ingebj�rg i obie kobiety spojrzały w kierunku Gr�tenuten. - No,
ale Ole wszystkich uprzedził. Dziwne, że Tor�dd i jego. siostra się nie wynieśli. Przecież wszystkie
pozostałe gospodarstwa stały puste z powodu zagrożenia lawiną.
- To straszne - powtórzyła �shild, nie bardzo wiedząc, co powiedzieć. - Ole starał się ich
przekonać, żeby się wyprowadzili chociaż na parę dni, ale mu nie uwierzyli.
- Wszyscy powinni wiedzieć, że jeśli Ole coś przepowiada, to lepiej mu zaufać. Nigdy nie
rzuca słów na wiatr.
- Torodd i jego siostra mieli widać swoje powody, by zostać w domu. Wydawało im się
pewnie, że lawina przejdzie bokiem. Ale też całe życie ciężko pracowali, by zebrać ze swojej ziemi
choć tyle, żeby głód ich nie prześladował.
Siedziały przez chwilę w milczeniu, rozmyślając o tym maleńkim gospodarstwie,
pogrzebanym pod kamieniami. Ludzie, którzy odwiedzili to miejsce po katastrofie, mówili, że po
zabudowaniach nic nie pozostało. Nic oprócz piarżyska.
- Z nami jest podobnie. - Ingebj�rg chrząknęła i spojrzała w innym kierunku. - Ostatnio
musieliśmy robić mąkę i kaszę z kory - westchnęła ciężko. - Ale mamy nadzieję, że tego lata będzie
lepiej.
Ingebj�rg starała się mówić lekkim tonem, lecz �shild zrozumiała, że mieszkańcy Haugo
muszą teraz na przednówku mocno zaciskać pasa.
- Trudno się robi mąkę z kory? - zapytała z ciekawości, myśląc przy tym, że każdemu się
może przydać taka wiedza.
- Trzeba na to trochę czasu, to prawda. Najpierw wiosną trzeba zdjąć korę z młodych sosen.
Zdzieramy z niej zewnętrzną powłokę i wieszamy do suszenia. Suszymy ją dość długo, pod koniec
często w łazni albo w pralni. - Ingebj�rg wygładziła spódnicę i poprawiła czepek. Jedzenia mogło w
jej domu brakować, lecz ubranie miała zawsze świeże i pachnące. - W końcu mielemy wysuszoną
korę i mąka jest gotowa.
- Chleb z tej mąki jest chyba trochę gorzki, prawda? -�shild przypomniała sobie, że
kosztowała takiego chleba w dzieciństwie. Do tej pory pamiętała jego ostry smak.
- Oj, tak. Dzieci zawsze się krzywią. Tylko wtedy, gdy dostaną trochę śmietany, przestają
marudzić - zaśmiała się Ingebj�rg. - Ale to i tak lepsze niż ugniatanie szczawiu. Chleb ze szczawiu
ma okropny smak i kolor.
- Jak to dobrze, że niedługo nasze zwierzęta będą skubać trawę na hali. - �shild podniosła
się z ławki. - Wówczas dają zawsze tłuste mleko i dobrą śmietanę. Będzie więc też trochę masła. -
�shild wiedziała, że Ingebj�rg zawsze jesienią sprzedaje masło i ser; jej maślane figurki były
dobrze znane w okolicy. Nikt nie miał takich pięknych foremek, jak ona.
�shild spojrzała uważnie na młodą gospodynię z Haugo. Ingebj�rg była dość pulchna,
zdrowo wyglądała. Nic nie wskazywało na to, że głoduje, chyba więc na razie mają co jeść, chociaż
mąka już się im skończyła.
- Musisz wejść ze mną do środka i zerknąć na dzieci. - �shild podeszła do schodów, a
Ingebj�rg chętnie ruszyła za nią.
- Tak, tak, po to przecież przyszłam. Nie po to, żeby cię męczyć moimi kłopotami.
- Wcale mnie nie męczysz - zapewniła ją �shild, otwierając drzwi. - Rozmawiamy tylko o
tym, co nas najbardziej obchodzi. Może następnym razem ja zwierzę ci się z jakichś kłopotów.
Maluchy zaczęły się już budzić. Kari pochylała się nad kołyską, gdy młode kobiety weszły
do izby. Wyraz jej twarzy był taki łagodny i ciepły, że �shild poczuła lekkie ukłucie w sercu.
Nigdy nie widziała matki w takim nastroju. Przypomniała sobie czasy, gdy sama była chora.
Wówczas Kari była dla niej bardzo surowa i napominała ciągle córkę, by wzięła się w garść. Wtedy
gdy �shild najbardziej potrzebowała ciepła i zrozumienia, matka się od niej odsunęła. �shild
szybko jej jednak wybaczyła, bo przecież matka miała wówczas nie tylko chorą córkę, ale też stra-
ciła męża. To były ciężkie czasy dla Kari.
Gdy �shild przystawiła dzieci do piersi, Kari przygotowała coś do zjedzenia. Ingebj�rg była
pogodną osobą, rozmowa toczyła się więc całkiem żywo. Kari czuła się młodziej w towarzystwie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

axunarts.xlx.pl

Podstrony

Index

Goodkind, Terry Das Schwert der Wahrheit 07 Die NĂ¤chte des roten Mondes_1

James Alan Gardner [League Of Peoples 07] Radiant

Margit Sandemo Cykl Saga o czarnoksiÄĹźniku (07) Bezbronni

Bujold, Lois McMaster Vorkosigan 07 Cetaganda

Iain Banks Culture 07 Look to Windward

Diana Palmer Skrawki śźycia

045. Mortimer Carole Szansa na miśÂośÂćÂ

Bagley_Desmond_ _Pulapka

Wiktor Suworow śąośÂnierze wolnośÂci

Chalker Jack L W śÂwiecie Studni 3 Poszukiwanie (pdf)